Het kan echt niemand ontgaan zijn. Al geruime tijd gonst het in de media over de nieuwe zorgtaken van de gemeenten. Rijksoverheid en provincie dragen een aantal zorgtaken over aan de gemeenten.
Met die overdracht kregen we er ook een bezuinigingstaak bij. Het gaat om de jeugdzorg, zorg en ondersteuning van chronisch zieken, ouderen, mensen met een beperking en mensen die niet makkelijk aan werk kunnen komen.
In Hilversum is dit ook een sterprogramma, met Eva Hamelink aan het roer. Ze legt kort en duidelijk uit waarvoor dit programma nu eigenlijk staat.
“Wat wij er hier van merken is dat wij, naast de taken vanuit de rijksoverheid en de bezuinigingsopdracht, ook veel collega’s erbij hebben gekregen. Een groot verschil met vroeger is dat we heel veel zagen en signaleerden maar er verder niks mee konden doen. Nu zien wij het nog steeds en zijn we er ook verantwoordelijk voor.
En dat is goed. Wij staan als gemeente dichter bij de inwoners en kunnen de ondersteuning beter en goedkoper vormgeven. Wij hadden al taken op het gebied van zorg, welzijn, werk en ondersteuning bij opvoeden en opgroeien. Denk bijvoorbeeld aan huishoudelijke hulp, de consultatiebureaus voor ouders en kinderen en hulp bij het vinden van passend werk.
Van ‘zorgen voor’ naar ‘zorgen dat’
Het gaat niet alleen om een overgang van taken naar de gemeenten, maar ook om een andere manier van werken.
Een inwoner die voor verschillende zaken hulp nodig heeft krijgt één contactpersoon en hoeft zich niet bij meerdere loketten te melden.
Er komt meer maatwerk; we gaan kijken hoe we problemen kunnen voorkómen en we gaan meer uit van de eigen kracht van de inwoner.
Het uitgangspunt is ‘1 gezin, 1 plan, 1 regisseur’. Kijken naar de hele gezinssituatie.
Wij als gemeente hebben zorg ingekocht, maar de inwoner heeft nog altijd de vrijheid om met het PersoonsGebondenBudget(PGB) zijn zorg te kiezen.
Onze focus ligt steeds op de goede overdracht. Constant kijken we naar wat beter en/of anders kan. We hebben er een grote verantwoordelijkheid bijgekregen, maar we moeten ons wel realiseren dat we niet overal verantwoordelijk voor zijn - wanneer laat je het los.
Participatiewet
Het doel van de nieuwe Participatiewet is om meer mensen uit de bijstand, ook mensen met een arbeidsbeperking, aan de slag te krijgen. Gemeenten worden verantwoordelijk voor de mensen die kunnen werken, maar die het zonder steuntje in de rug niet redden op de arbeidsmarkt. Het regionaal platform Werkkamer, een samenwerkingsverband tussen werkgevers, werknemers en gemeente kan hierbij helpen.
Regionale samenwerking
Voor wat betreft die nieuwe zorgtaken werken wij met hetzelfde model als Naarden/Bussum/Muiden en Huizen/Blaricum/Eemnes/Laren. We kijken wat er nodig is en sluiten regionaal contracten af met onze partners. Daar heeft iedereen zijn voordeel mee, ook de inwoner. Daarnaast is er een grote administratieve back-office die zorgt voor de kwaliteitscontrole en blijft monitoren hoe de zaken gaan.”
Waar word je blij van?
“Ik ben trots op de uitvoeringsdienst! Ik word ook blij omdat ik zie dat de professionals echt oog hebben voor de inwoner.
We hadden in Hilversum Ascensio. Een opvangcentrum dat voor nogal wat overlast in de buurt zorgde. Ook wij hadden al langere tijd niet zo’n senang gevoel bij deze instelling. We konden alleen niet zoveel doen.
De inspectie constateerde dat het er inderdaad niet pluis was en dat ze de deuren moesten sluiten. Je hebt dan wel te maken met Hilversummers die ook recht hebben op een plek. Met alle partijen is toen, zonder te kijken naar het eigen belang, snel naar een oplossing gezocht, om te voorkomen dat deze Hilversummers ver weg in bijvoorbeeld Alkmaar zouden worden ondergebracht. Woningbouw, zorgpartners, instellingen en wij als gemeente hebben ze onderdak kunnen geven in hun eigen woonplaats.
Het is bijna een cliché, maar als we het hebben over van ‘Buiten naar Binnen’…” Eva kijkt mij aan met een vanzelfsprekendheid “We doen niet anders, we kunnen niet anders en we willen niet anders!”
